Kaplica świętego Jacka została ufundowana w roku 1821 przez Jacentego i Agnieszkę Siewierskich. Znajduje się ona na leśnej polanie, w miejscu zwanym "Jacentof", pomiędzy Starachowicami a Wąchockiem. Na tej samej polanie znajduje się druga z tablicą pamiątkową poświęconą Żołnierzom Września 1939 oraz Partyzantom walczącym z okupantem niemieckim i rosyjskim.

Kościół w Białogonie powstał staraniem lokalnej społeczności. Komitet budowy kaplicy powstał w 1916 roku z inicjatywy właściciela białogońskich zakładów metalowych. Budowa kościoła rozpoczęła się w 1917 roku w centrum osiedla robotniczego, a zakończyła w roku następnym. Parafię erygował bp August Łosiński 17 kwietnia 1918 roku. Projekt kościoła nawiązujący do stylu zakopiańskiego, choć noszący w planie wyraźne ślady typowego dla Kielc układu funkcjonalnego drewnianych kaplic wykonał „architekt fabryczny" Mateusz Galas.

Zakład Wielkopiecowy w Bobrzy był częścią planu Stanisława Staszica, uprzemysłowienia Królestwa Polskiego. Zakład miał powstać nieopodal pierwszego wielkiego pieca w Polsce, powstałego w 1598 roku. Zakład w Bobrzy został zaprojektowany w latach 1826-27 przez Fryderyka Lampe, profesora Szkoły Akademiczno Górniczej w Kielcach. Projekt przewidywał wybudowanie pięciu wielkich pieców ustawionych szeregowo, które miały osiągnąć wysokość 18 metrów.

Pierwszy drewniany zamek w Bodzentynie został zbudowany przez założyciela miasta, biskupa Bodzęta. Zamek drewniany szybko uległ zniszczeniu, a w jego miejsce został zbudowany murowany zamek gotycki, który stanowił lokalną rezydencję biskupów krakowskich. Zamek ten został zbudowany przed rokiem 1380 przez biskupa Floriana z Morska.

Sanktuarium położone jest w miejscowości Czarna, nad rzeką Czarną, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków. Kult Matki Bożej Czarneckiej zapoczątkowany został na przełomie XVI i XVII wieku. Jak głosi tradycja, Maryja objawiła się tutaj na krzaku jałowca robotnikom pracującym przy wypalaniu węgla drzewnego i wytopie rudy żelaza.

Zabytkowa chałupa zlokalizowana u podnóża Pasma Łysogórskiego została wybudowana około 1820 roku. Chałupa wybudowana w stylu charakterystycznym dla wsi świętokrzyskich - drewniany budynek mieszkalny z wejściem od frontu oraz podwórza. Posiada trzy pomieszczenia: sień, izbę oraz komorę. Chałupa zbudowana z belek jodłowych z dachem czterospadowym pokrytym gontem drewnianym. Wnętrze i wyposażenie chałupy charakterystyczne dla średniozamożnej rodziny chłopskiej z przełomu XIX i XX wieku. 

Budowę dworca rozpoczęto w roku 1975, a zakończono w lipcu 1984 roku, w czterdziestą rocznicę PRL. Dworzec znajduje się w centrum Kielc nieopodal dworca PKP. Budynek dworca ma kształt rotundy uwieńczonej kopułą. Konstrukcję podtrzymują przypory przypominające pajęcze nogi. Dworzec otoczony jest wiatą o średnicy 80 m, pod która znajdują się perony dla autobusów. Ruch kołowy odbywa się wokół peronów. Jedynie autobusy kursujące na trasach międzynarodowych mają osobną wiatę z peronami, która zakłóca idealną formę budynku.

Pod popularną nazwą "Karczówka" kryje się klasztor pobernardyński z kościołem parafialnym p.w. św. Karola Boromeusza, zbudowany w siedemnastym wieku na wzniesieniu o tej samej nazwie. Wzgórze o wysokości 341 m n.p.m. jest częścią Pasma Kadzielniańskiego Gór Świętokrzyskich...

Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach został wybudowany w pierwszej połowie XVII wieku i jest jednym z najlepiej zachowanych pałaców w tego okresu w Polsce. Rezydencja budowana była w latach 1637-1644, a fundatorem pałacu był Jakub Zadzik, podkanclerzy i kanclerz wielki koronny, biskup chełmiński, a od 1635 r. krakowski. Główna cześć pałacu ma postać dwukondygnacyjnego budynku, nakrytego bliźniaczym, czterospadowym dachem, na którego rogach wybudowana cztery sześcioboczne wieże. Skrzydła boczne pałacu dobudowano w pierwszej połowie XVIII wieku. Do czasów obecnych pałac zachował pierwotną bryłę oraz w dużej części oryginalne wnętrza...

Muzeum Zabawek i Zabawy powstała w 1979 roku jako Muzeum Zabawkarstwa w ramach Krajowego Związku Spółdzielni Zabawkarskich, dla którego stanowiło zaplecze badawczo rozwojowe. Pierwszą siedzibą muzeum był budynek Muzeum Narodowego na Runku. Później mieściło się w spichlerzu przy ulicy Zamkowej. W latach 1985-88 muzeum nie posiadało własnej siedziby, a w roku 1988 zagościło w budynku Spółdzielni Pracy przy ulicy Kościuszki.

Historia Pałacu w Kurozwękach zaczęła się w drugiej połowie XIV wieku, kiedy to staraniem Dobiesława z Chodowa zbudowano przy brzegu rzeki Czarnej, zamek w postaci kamiennego muru z drewnianą zabudową wewnętrzną. Wkrótce w południowej części dziedzińca, dobudowano czworoboczną, czterokondygnacyjną wieżę, która pełniła funkcję strażniczo-mieszkalną. 

Zespół Pałacowy w Kurozwękach to nie tylko wspaniały, zabytkowy pałac, ale kompleks turystyczny, na który składają się takie atrakcje jak hodowla bizonów, mini zoo czy labirynt w kukurydzy. Ten zestaw atrakcji pozwala na spędzenie w interesujący i aktywny sposób całego dnia, a doliczając pokoje gościnne, restaurację i pizzerię - nawet nocy. Jednocześnie jest to jedno z nielicznych miejsc turystycznych w naszym regionie, w którym spędzenie całego dnia jest łagodne dla naszej kieszeni. Nie wiem czy właściciele mieli taki zamiar, ale udało się im się uzyskać bardzo dobry stosunek cen do ilości atrakcji czy długości spędzonego tam czasu. 

Wielki piec w Kuźniakach został wybudowany w 1782 roku i należał J.P. Radońskiego. Piec był kilkakrotnie modernizowany oraz zmieniał swoich właścicieli. Wielki piec zakończył pracę w 1897 roku z powodu wyczerpania miejscowych złóż rudy żelaza. W latach późniejszych został przerobiony na młyn wodny. W roku 1984 piec został wpisany do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. 

Park Etnograficzny w Tokarni jest jednym z oddziałów Muzeum Wsi Kieleckiej, choć potocznie jest znany pod nazwą muzeum. Muzeum zostało utworzone 1976 roku. Dziś muzeum jest znane nie tylko w województwie świętokrzyskim ale i województwach ościennych. Z powodu wielkości obiektu i ilości "eksponatów", wizytę lepiej zaplanować na dzień wolny od pracy. Na tygodniu jest zwykle mniej odwiedzających, ale jeśli trafimy na wycieczkę szkolną...

Główną atrakcją Oblęgorka (obok Muzeum Kowalstwa Artystycznego) jest Muzeum Henryka Sienkiewicza. Muzeum znajduje się w pałacyku, który był darem dla Sienkiewicza od narodu z okazji 25 lecia pracy artystycznej. Pałac został wybudowany w roku 1895 i odkupiony od rejenta Mieczysława Halika w 1900 roku. Prócz pałacu w skład majątku wchodziło jeszcze 270 ha ziemi, konie, bydło oraz maszyny rolnicze.

Jedną z głównych atrakcji Oblęgorka (obok Muzeum Henryka Sienkiewicza) jest Muzeum Kowalstwa Artystycznego. Zostało założone w starej kuźni Antoniego Moćko, a obecnie prowadzone przez syna Stanisława i wnuka Wojciecha. W muzeum prezentowane są eksponaty ukazujące dorobek artystyczny rodziny Moćków. Znajdują się tam różnego rodzaju zawiasy, okucia, kraty, narzędzia, świeczniki oraz elementy ozdobne.

Nie wiadomo dokładnie kiedy została wybudowana. Najstarsze źródła podają jedynie informacje o jej istnieniu już w 1206 roku. Zaginęły ślady, kto był rzeczywistym fundatorem tej świątyni: jedni za Długoszem twierdzą, że syn Bolesława Krzywoustego książę Henryk Sandomierski, Krzyżownik, wybudował tu klasztor dla sprowadzonych z Jerozolimy templariuszy. Inni przypisują kościół cystersom lub benedyktynom, jeszcze inni Alojzemu Duninowi synowi słynnego Piotra.

Pierwsze podziemne korytarze powstały prawdopodobnie już w XIII wieku. Pod rynkiem, domami i ulicami zostało wydrążonych wiele korytarzy do głębokości 15 m, z czego powstało 3 piętra piwnic. Przeznaczeniem piwnic były magazyny na towary składowane tam przez opatowskich kupców. Spełniały też rolę obronną w czasie licznych wojen. Również podczas II Wojny Światowej, podziemia stanowiły schronienie dla żołnierzy AK.

Budynek z przełomu XVIII i XIX w. na ul. Piłsudskiego. Jego fronton przyozdobiony jest portalem z herbem Jastrzębiec pochodzącym z rozebranego zamku. Na portalu wyryto napis: "FERD. MAR DE MIROW CAP. GROD".

Kaplica Św.Anny, ze względu na swoje położenie, jest prawdopodobnie najbardziej charakterystycznym obiektem Pińczowa. Wybudowano ją na wzgórzu św. Anny, w północnej części miasta. Kaplica góruje nad miastem, dzięki czemu jest widoczna z dużej odległości. Dzięki oświetleniu kaplica najefektowniej prezentuje się po zmroku. Z samego wzgórza roztacza się piękny widok na miasto oraz rzekę Nidę.